Piękny uśmiech to zdrowe, równe, białe zęby, najlepiej bez żadnych ubytków lub co gorsza braków. Niestety dla wielu z nas to jedynie marzenie. Rozwiązaniem wielu problemów estetycznych i funkcjonalnych w przypadku utraty zębów są implanty zębowe. Obecny rozwój medyczny umożliwia wszczepienie implantów nawet w sytuacji trudnych warunków anatomicznych (można je zmienić dzięki osiągnięciom chirurgii i inżynierii materiałowej) a przeciwwskazania ogólnie i miejscowe do zabiegu można eliminować podejmując właściwe leczenie. Wszczepienie implantów wiąże się z wprowadzeniem tytanowej śruby w obręb kości szczęki lub żuchwy. Jak każdy zabieg chirurgiczny tak i ten wiąże się z bezwzględnymi, względnymi, miejscowymi lub ogólnymi przeciwwskazaniami do zabiegu implantacji.
Przeciwwskazania dzieli się na dwa rodzaje:
- Ogólne – związane są ze sanem zdrowia, w jakim aktualnie znajduje się pacjent. Ponadto zalicza się do nich również przebyte w przeszłości choroby lub schorzenia.
- Miejscowe – te nieco prostsze do wyjaśnienia, połączone są z aktualnym stanem zdrowotnym jamy ustnej, a więc miejsca, w które ma zostać wczepiony implant.
Na szczęście większość przeciwwskazań po zastosowaniu odpowiednich zabiegów leczniczych lub upływie czasu może zostać pokonana i pacjent może podjąć leczenie implantologiczne.
Przeciwwskazania ogólne
Przeciwwskazania ogólne-bezwzględne dotyczą występowania aktywnych schorzeń u pacjenta, które są przeciwwskazaniem do jakiejkolwiek ingerencji chirurgicznej. Poza aktywnymi infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi są to najczęściej: zaburzenia układu krzepnięcia, czynna choroba nowotworowa w okresie jej aktywnego leczenia, marskość wątroby, zaburzenia odporności (AIDS), czynne choroby autoimmunologiczne w okresie ich zaostrzenia i farmakologicznego leczenia (np. reumatolidalne zapalenie stawów) nieustabilizowane choroby metaboliczne (np. cukrzyca). Oczywiście większość tych chorób po zaprzestaniu ich aktywnej terapii (np. chemioterapii) i wyregulowaniu schorzenia nie stanowi już przeciwwskazania do leczenia implantologicznego. Względne przeciwwskazania to osteopenia, osteoporoza, alkoholizm, nałogowe palenie, choroby układu sercowo-naczyniowego, układu moczowego, choroby psychiczne. Przeciwwskazaniem do zabiegu może być także wiek pacjenta. Warunkiem implantacji jest bowiem zakończenie okresu wzrostu kości szczęki i żuchwy, dlatego leczenie implantologiczne podejmowane powinno być po 21 roku życia.
Przeciwwskazania miejscowe
Jak już wspomniano odnoszą się one do miejsca (jamy ustnej) wstawienia implantu zębowego. Przeciwwskazaniem miejscowym jest, więc nieleczona próchnica oraz paradontoza. Udowodniono, że infekcje z kieszonek wokół zębów mogą przenosić się na powierzchnie implantu i wpływać negatywnie na jego stabilizację. Czynne infekcje błony śluzowej jamy ustnej (wirusowe i bakteryjne) zaktywowane schorzenia auto immunologiczne, infekcje w strukturach sąsiadujących (zatoki szczękowe) to także kolejne przykłady przeciwskazań miejscowych, które można, a nawet trzeba wyleczyć by można było podjąć się skutecznego, funkcjonalno-czynnościowego, leczenia implantologicznego.
Pozostałe przeciwwskazania
To, co bardzo ważne: przeciwwskazania do wstawienia implantów zębowych mogą dotyczyć samej postawy pacjenta! Jeśli nie ma on zamiaru dbać o higienę, poprawiać stanu swoich zębów czy przyzębia, ograniczyć palenia, to leczenie implantologiczne jest z góry obarczone ryzykiem niepowodzenia. Tak więc wstępne badanie i diagnostyka przeprowadzona przez doświadczonego implantologia da szansę pacjentowi odpowiedzieć sobie na pytanie co trzeba zrobić by odnieść sukces w terapii implantologicznej.
